Rodzina33 – dzień 14

Małżeństwo jest powołaniem do miłości nadprzyrodzonej.

Tylko czystym sercem mogę dostrzec we współmałżonku obecność Boga.

“Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8) – to także obietnica dla małżonków o czystym sercu, którzy będą wiedzieć Boga w sercach swoich żon i mężów.

Czy mam czyste serce i co robię, aby mieć czyste serce? – to pierwsze pytanie, jakie możemy sobie dziś zadać.

Grzechy nieczystości są wielkimi wrogami małżeństwa i rodziny.

W ostatnich czasach rozwija się w Kościele nabożeństwo do Przeczystego Serca św. Józefa. Jest to ważny znak, który mówi nam o tym, że szczególną misją św. Józefa jest wypraszanie dla małżonków łaski czystego serca.

Tylko czyste serce może się prawdziwie troszczyć o drugiego.

Tylko czyste serce może bezinteresownie kochać.

Tylko czyste serce umie zapomnieć o sobie, aby dostrzec potrzebę ukochanej osoby.

Tylko czyste serce jest zdolne do czułości.

Mężu! Twoja żona potrzebuje Twojego czystego serca!

Żono! Twój mąż potrzebuje Twojego czystego serca!

Małżonkowie! Wasze dzieci i wszyscy Wam bliscy – potrzebują Waszych czystych serc!

Święty Józef może nam wyprosić wielką łaskę czystości serca!

To jest jego zadanie na te czasy.

Walka o czystość serc małżonków to oczywiście tylko jedna z ważnych duchowych walk, w których może nam pomóc św. Józef. Można go wzywać w każdej sytuacji oraz w każdej małżeńskiej i rodzinnej potrzebie.

Wszystko to, co jest ważne dla naszej małżeńskiej relacji oraz dla naszej rodziny, jest ważne dla św. Józefa. To wielki i potężny przyjaciel naszych małżeństw.

Ta prawda stanie się doświadczeniem każdego małżeństwa, które zaufa i zaprosi św. Józefa do swojego życia.

Czystość serca należy do ośmiu błogosławieństw, które Pan Jezus ogłosił na górze: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8).

Jezus mówi też do uczniów: „Wy już jesteście czyści dzięki Słowu, które wypowiedziałem do was” (J 15,3). Słuchanie słowa Bożego jest więc jednym ze źródeł czystości serca.

Reagując na postawę faryzeuszy, którzy zachowywali zewnętrzne pozory czystości, Pan Jezus zwraca uwagę, że czystość i nieczystość mają swoje źródło w sercu człowieka. W ten sposób nasz Pan ukazuje nam prawdę o prymacie życia wewnętrznego. Głębokie życie duchowe prowadzi do czystości serca.

Jest to związane z prawdą o pierwszeństwie łaski Bożej. Czystość jest bowiem działaniem Ducha Świętego w nas. Rozumiał to psalmista, który wołał:

Podsumowując światło, które płynie ze słowa Bożego, możemy powiedzieć, że są trzy główne dyspozycje i postawy serca, których owocem jest czystość: są to wiara, pokora oraz głębokie życie modlitwy. Wiara aktywuje w nas Boże działanie, pokora robi dla tego działania miejsce, a modlitwa jest kanałem, przez który to działanie łaski do nas dociera.

„Gdy nadeszły trudne czasy dla Kościoła, Pius IX, „chcąc zawierzyć go szczególnej opiece świętego Patriarchy, ogłosił Józefa «Patronem Kościoła katolickiego»”. Wiedział, że akt ten nie był czymś przejściowym, ponieważ ze względu na wyjątkową godność, „jakiej Bóg udzielił najwierniejszemu słudze swemu, Kościół święty zawsze czcił i wychwalał, a po Najświętszej Pannie najgorętszym św. Józefa otaczał uwielbieniem, uciekając się do niego w największych potrzebach i niebezpieczeństwach”.

Jakie są przyczyny tak wielkiej ufności? Leon XIII wyjaśnia je następująco: „Szczególna przyczyna tego, że św. Józef jest opiekunem Kościoła i że Kościół tak wiele się spodziewa po jego opiece i troskliwości, tkwi w tym, że był małżonkiem Maryi i domniemanym ojcem Jezusa Chrystusa … Józef był prawnym i naturalnym stróżem, opiekunem i obrońcą Rodziny świętej … Dlatego jest rzeczą słuszną i należy się św. Józefowi przede wszystkimi innymi, aby teraz swą niebieską potęgą strzegł i bronił Kościoła Chrystusowego tak, jak ongiś najsumienniej strzegł Rodziny z Nazaretu, gdzie było tego potrzeba”.

Trzeba modlić się o to orędownictwo; jest ono ustawicznie potrzebne Kościołowi nie tylko dla obrony przeciw pojawiającym się zagrożeniom, ale także i przede wszystkim dla umocnienia go w podejmowaniu zadania ewangelizacji świata i nowej ewangelizacji obejmującej „kraje i narody, w których niegdyś – jak napisałem w Adhortacji apostolskiej Christifideles laici – religia i życie chrześcijańskie kwitły … dzisiaj wystawione są na ciężką próbę”. Aby nieść po raz pierwszy prawdę o Chrystusie, lub głosić ją ponownie tam, gdzie została zaniedbana czy zapomniana, Kościół potrzebuje szczególnej „mocy z wysokości” (por. Łk 24,49; Dz 1,8), będącej z pewnością darem Ducha Pańskiego, jak również owocem wstawiennictwa i przykładu jego Świętych.

Pokładając ufność w przemożnym wstawiennictwie św. Józefa, Kościół widzi w nim również wspaniały wzór nie tylko dla poszczególnych stanów życia, ale dla całej chrześcijańskiej wspólnoty, niezależnie od warunków życia i zadań, jakie w niej pełni każdy z wiernych.

Jak stwierdza Konstytucja Soboru Watykańskiego II o Objawieniu Bożym, fundamentalną postawą całego Kościoła winno być „nabożne słuchanie Słowa Bożego”, czyli całkowita gotowość wiernego służenia zbawczej woli Boga objawionej w Jezusie. I oto już na początku dziejów odkupienia odnajdujemy wcielony wzór posłuszeństwa — po Maryi — właśnie w Józefie, który wyróżnił się wiernym wypełnieniem Bożych przykazań. (…)

Kościół wzywa też św. Józefa jako swego obrońcę, kierowany głębokim i bardzo aktualnym dziś pragnieniem wzbogacenia swego wielowiekowego istnienia prawdziwymi cnotami ewangelicznymi, którymi jaśnieje św. Józef. (…)

Kościół przemienia te swoje potrzeby w modlitwę. Przypominając, że Bóg „powierzył młodość naszego Zbawiciela wiernej straży świętego Józefa, prosi Go, by pozwolił Kościołowi wiernie współpracować z dziełem zbawienia, by dał mu taką samą wierność i czystość serca, z jaką Józef służył Słowu Wcielonemu, by mógł, za przykładem i wstawiennictwem Świętego, postępować przed Bogiem drogami świętości i sprawiedliwości”.

Już przed stu laty papież Leon XIII wezwał świat katolicki do modlitwy o opiekę św. Józefa, patrona całego Kościoła. Encyklika Quamquam pluries odwoływała się do tej „troskliwości ojcowskiej”, jaką św. Józef „otaczał Dziecię Jezus”, i jako „Opatrznościowemu Stróżowi Bożej Rodziny” polecała mu całe to „dziedzictwo, które Jezus Chrystus nabył swoja krwią”. Od tego czasu Kościół – jak wspomniałem na początku – błaga o opiekę św. Józefa „przez tę miłość, która łączyła Go z Niepokalaną Dziewicą Bogurodzicą”, i poleca mu wszystkie swoje troski i zagrożenia wielkie ludzkiej rodziny.

Dziś także mamy wiele powodów, aby tak samo się modlić: „Oddal od nas ukochany Ojcze, wszelką zarazę błędów i zepsucia … przybądź nam łaskawie z pomocą niebiańską w walce z mocami ciemności … a jak niegdyś uratowałeś Dziecię Jezus od niebezpieczeństwa, które groziło Jego życiu tak teraz broń Kościoła Bożego od wrogich zasadzek i wszelkiej przeciwności”. Dziś też mamy nieustanne powody do tego, aby św. Józefowi polecać każdego człowieka.

Jest moim gorącym życzeniem, aby niniejsze przypomnienie postaci św. Józefa odnowiło w nas także pamięć tej modlitwy, jaką przed stu laty mój Poprzednik polecił do niego zanosić. Z pewnością bowiem modlitwa ta, a przede wszystkim sama postać Józefa z Nazaretu nabiera dla Kościoła naszych czasów szczególnej aktualności w związku z nowym Tysiącleciem chrześcijaństwa. (…)

Niech św. Józef stanie się dla wszystkich szczególnym nauczycielem uczestnictwa w mesjańskiej misji Chrystusa, która jest w Kościele udziałem każdego i wszystkich: małżonków i rodziców, Ludzi żyjących z pracy rąk czy też z jakiejkolwiek innej pracy, osób powołanych do życia kontemplacyjnego, jak i do apostolstwa. (…)

Niech św. Józef wyprasza Kościołowi i światu, każdemu z nas, błogosławieństwo Ojca i Syna i Ducha Świętego” (RC nr. 28-32).

Ze świętym Józefem to jest niesamowita historia. Jeszcze kiedy nie byliśmy nawet małżeństwem z Dagmarą, był taki czas, że oboje szukaliśmy pracy. Znalezienie jej wymagało cudu,  ponieważ nie tylko chcieliśmy pracować razem, ale do tego pragnęliśmy w naszej pracy służyć osobom potrzebującym oraz bezdomnym. Znajdź sobie teraz człowieku taką pracę! 🙂

Tak się złożyło, że z kilku stron usłyszeliśmy wtedy o wielkich łaskach płynących z zawierzenia św Józefowi. Polecano nam odprawić do Józefa 30-dniową nowennę. Tak też uczyniliśmy. Wyobraźcie sobie, że 31 dnia, czyli w pierwszy dzień po zakończeniu modlitwy, spotkaliśmy ludzi, którzy oświadczyli nam, że zatrudnią nas oboje i stworzymy w ich Fundacji nowy dział zajmujący się pomocą potrzebującym! Coś niesamowitego! Od tamtego czasu św. Józef towarzyszy nam nieustannie i jest dla nas wielkim i konkretnym wsparciem w różnych sytuacjach. Jest niezastąpiony! Polecam każdemu zwracać się do niego z ufnością w różnych sprawach. Święty Józef jest wielkim darem Pana Boga dla naszych małżeństw i rodzin.

Oto propozycje prostych duchowych praktyk:

–       postanów dziś sobie, że podejmiesz konkretne kroki, aby nawiązać bliską relację ze św. Józefem. Zacznij poszukiwać swojej własnej drogi do tej relacji. Jezusowi zależy na Twojej przyjaźni ze świętym Józefem, dlatego możesz zacząć od tego, aby poprosić Jezusa o prowadzenie i pokierowanie w tej sprawie;

–       spróbuj zacząć zawierzać świętemu Józefowi różne sprawy – zarówno te materialne, jak i te duchowe. W ten sposób pozwolisz św. Józefowi okazać swoją troskę. W sposób szczególny powierzaj mu swoje sprawy małżeńskie i rodzinne;

–       w ostatnim czasie coraz większą popularność zdobywa oddawanie szczególnej czci św. Józefowi w każdą środę tygodnia. To może być dobry początek – pamiętać o świętym Józefie w każdą środę – może to być dzień, w którym poświęcisz mu więcej swojego czasu i uwagi.

Weź ze sobą to jedno zdanie, które Bóg wypowiedział do Ciebie, rozważaj je w sercu i powtarzaj wielokrotnie, aż do następnego rozważania, aby wniknęło jak najgłębiej do Twojej duszy: