Rodzina33 – dzień 33

(podsumowanie trzeciego tygodnia)

Modlitwa św. Jana Pawła II za rodziny
Boże, od którego pochodzi
wszelkie ojcostwo w niebie i na ziemi,
Ojcze, który jesteś Miłością i Życiem,
spraw, aby każda ludzka rodzina na ziemi
przez Twego Syna, Jezusa Chrystusa,
«narodzonego z Niewiasty»,
i przez Ducha Świętego
stawała się prawdziwym przybytkiem życia i miłości
dla coraz to nowych pokoleń.

Spraw, aby Twoja łaska
kierowała myśli i uczynki małżonków
ku dobru ich własnych rodzin i wszystkich rodzin na świecie
Spraw, aby młode pokolenie
znajdowało w rodzinach mocne oparcie
dla swego człowieczeństwa
i jego rozwoju w prawdzie i miłości.

Spraw, aby miłość
umacniana łaską Sakramentu Małżeństwa
okazywała się mocniejsza
od wszelkich słabości i kryzysów,
przez jakie nieraz przechodzą nasze rodziny.

Spraw wreszcie – błagamy Cię o to
za pośrednictwem Świętej Rodziny z Nazaretu –
ażeby Kościół wśród wszystkich narodów ziemi
mógł owocnie spełniać swe posłannictwo
w rodzinach i poprzez rodziny.

Przez Chrystusa Pana naszego,
który jest Drogą, Prawdą i Życiem
na wieki wieków. Amen.

Powołanie do służby i ewangelizacji jest udziałem w dziele ratowania dusz.

Radość udziału w tym dziele przewyższa wszystkie ziemskie radości.

Nic nie ma większej wartości niż dusza ludzka. Móc służyć duszom jest wielką łaską i przywilejem.

Weźmy udział w przygodzie i misji ratowania dusz razem ze Świętą Rodziną z Nazaretu!

Łukasz: Tym, co wydaje mi się szczególnie ważne w ewangelizacji, jest wiarygodność. Możemy dużo robić i mówić, a potem wrócić do domu i zupełnie nie żyć tym, Kogo głosimy.

Agnieszka: Świat też będzie widział, że to, co mówimy, to jest jedno, a to, co robimy, to jest drugie. I co z tego, że będziemy mówić: „Ale ja naprawdę kocham tego Pana Jezusa, i uważam że Jego przykazania są ważne”, skoro nie będziemy tym żyli. Można potem powiedzieć o takim człowieku: „Jemu się wydaje, że jest chrześcijaninem”. Staramy się trzymać rękę na pulsie, żeby nie być takimi osobami, którym się wydaje, że są katolikami.

Łukasz: Tak. Mamy żyć tym, Kogo głosimy. Najpierw żyć, a potem ewangelizować. Wiadomo, że będziemy upadać. Ważne, żeby to nie było diametralnie rozerwane.

Światłem jest Słowo, które prowadzi te rekolekcje: „Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty mnie posłał”. Czyli mamy tak żyć, mamy tak się kochać, żeby bez mówienia świat mógł poznać, że posyła nas Pan.

Konrad: Tym, czym możemy się podzielić i czego jesteśmy pewni, jest to, że każdy jest powołany do służby i ewangelizacji. Nie w tym sensie, jak to często rozumiemy, że rzucamy wszystko, bierzemy kij, laskę (patrzy na żonę :-)) i ruszamy w świat głosić. Przede wszystkim chodzi o to, że jesteśmy i służymy tam, gdzie Pan Bóg nas powołał. To jest nasza misja i nasze powołanie.

My z żoną rozeznaliśmy tak, że to jest nasze życie codzienne, że jedziemy i głosimy tam, gdzie nas Pan Bóg pośle. Głoszenie konferencji czy opowiadanie świadectwa jest tym, co robimy na co dzień. Jest to naszą wielką radością, ale wiemy, że nie z tego będziemy w pierwszym rzędzie rozliczani. Nie z tego, ile powiedzieliśmy konferencji, świadectw czy wykładów, ale z tego, czy wypełniliśmy nasze życie małżeńskie i rodzinne miłością. „Czy ja potrafiłem służyć swojej żonie, swoim dzieciom?”.

Iga: Tak, ale nie ma, kochani, nic piękniejszego, niż iść za Wolą Bożą, niż Panu Bogu się oddać, zaryzykować i rzucić się na głęboką wodę. Często ludzie nas się pytają: jak żyjecie? z czego żyjecie? A my możemy tylko odpowiedzieć, że Pan Bóg jest miłością i bardzo mocno się o nas troszczy…

Niczego nam nie brakuje, żyjemy w Bożym błogosławieństwie i Bożej obfitości, ale przede wszystkim nie zapominamy o naszych obowiązkach stanu. Żebyśmy dbali o naszą relację małżeńską i o nasze dzieci. Nie jest sztuką gdzieś tam pojechać i powiedzieć rekolekcje, a nie dbać o swoje relacje. Jeśli nie mielibyśmy dobrej relacji, jeśli nie byłoby między nami dialogu, jeśli nasze dzieci i nasz dom byłyby zaniedbane, to nie mielibyśmy się czym dzielić z innymi…

Widzimy też jak Pan Bóg jest obecny w tym naszym trudzie, kiedy się pakujemy całą brygadą „Grzybków” i jeździmy od miasta do miasta, głosząc Jego miłość.

Zachęcamy wszystkie małżeństwa do tego, żeby zatrzymać się chwilę nad swoim życiem i zastanowić się: Gdzie Pan Bóg powołuje nas do służby, a gdzie być może ta służba kuleje, gdzie są te przestrzenie, o które być może powinniśmy bardziej zawalczyć? Może coś powinniśmy poukładać, ponaprawiać? Może to czas na mój mały, cichy Nazaret, kiedy trzeba odpuścić niektóre rzeczy, aby zająć się tym, co najważniejsze?

Jedno zapamiętajmy: Jeśli postawimy Boga na pierwszym miejscu, wszystko będzie na swoim miejscu.

Konrad: Bóg jest naprawdę dobry i z tym chcielibyśmy Was pozostawić.

Kończymy rekolekcje „Rodzina33”, ale jak zapewne przeczuwacie – to jest dopiero początek!

Chcielibyśmy teraz skierować do was kilka informacji oraz zaproszeń:

1. Na stronie: www.rodzina33.pl znajdziecie do pobrania akt zawierzenia Świętej Rodzinie z Nazaretu, który jest podsumowaniem tych rekolekcji.

2. Chcielibyśmy zachęcić Was gorąco do podzielenia się swoimi świadectwami z przeżycia rekolekcji „Rodzina33”. Na świadectwa czekamy pod adresem mail: kontakt@rodzina33.pl
Wasze świadectwo jest już pierwszym krokiem ewangelizacji.

3. Zapraszamy, aby jako owoc tych rekolekcji pójść do swojego księdza proboszcza i zapytać: Księże, czy możemy w czymś w parafii pomóc?

4. Zapraszamy Was do obserwowania i oglądania kanału na YT: TotaTua TV

Będzie to kanał, który będziemy dynamicznie rozwijać. Będą się na nim pojawiać różne wartościowe materiały i transmisje.

5. Zapraszamy Was do kontaktu z Fundacją Tota Tua. Jeśli chcecie w konkretny sposób zaangażować się w dzieło ewangelizacji – piszcie do nas na adres: kontakt@rodzina33.pl

6. Jeżeli chcielibyście zaangażować się w dzieło adoracji – napiszcie: adoracja@totatua.org

Pamiętajcie: to jest dopiero początek.