Powołanie jako wezwanie

Termin powołanie pochodzi od łacińskiego czasownika vocare, które oznacza wezwać. Dla każdej osoby Bóg jest pierwszym wzywającym do stawania się Jego dzieckiem przez sakrament chrztu. Niektórzy ludzie, którzy zostali ochrzczeni są wezwani do oddania życia Bogu przez konsekrację kapłańską lub zakonną; inni są wezwani do oddania się Panu przez sakrament małżeństwa. Życie małżeńskie jest więc także powołaniem, to znaczy wezwaniem od Boga.

Imię własne

Nawyk wołania się po imieniu jest powszechną praktyką w naszych rodzinach, zwłaszcza jeśli są dzieci. Wybór imienia, które jest nadawane dzieciom i którym będą wołane przez całe życie, to bardzo ważna decyzja podjęta przez rodziców.

Jest wiele powodów, które decydują o wyborze imienia. Czasami zdarzają się imiona nadawane w rodzinie od pokoleń; czasami jest to imię świętego, do którego rodzice mają szczególne nabożeństwo, lub imię osoby, która w jakiś sposób odcisnęła piętno na życiu rodziców. Dla każdej osoby imię jest swego rodzaju wizytówką, z którą prezentuje się światu. W rzeczywistości to imię wiele mówi o człowieku.

Samotność

Kiedy zdarza nam się rozmawiać z kimś, kogo imienia nie pamiętamy, jest to znak, że tak naprawdę nie mamy relacji z tą osobą. Największym koszmarem dla człowieka jest to, że nie zostanie zapamiętany. Poczucie samotności, które się z tego wywodzi, wynika ponad wszystko z wrażenia, że nie czujemy, że ktoś o nas myśli i pragnie. Przeżywany przez nas długi okres lockdownu okazał się dla wielu czasem skrajnej samotności, zwłaszcza dla osób starszych i dla tych, którzy z różnych powodów doświadczają trudności i problemów życia w pojedynkę.

Jesteśmy powołani

Jednym z najczęstszych zwyczajów rodziców w stosunku do swoich dzieci jest wołanie ich. Robią to, aby rano ich obudzić, dowiedzieć się, gdzie są, zachęcić do wypełniania swoich obowiązków, pokazać im swoją miłość.

Udawanie, że nie słyszymy kogoś, kto nas woła, jest strategią, którą wszyscy dobrze znamy. Odpowiada to konkretnemu pragnieniu, by nie wiązać się z osobą, która nas woła.

W rzeczywistości bycie wezwanym przez kogoś oznacza jasny przekaz. Ktoś, kto wie, że jesteśmy, interesuje się naszym życiem. Możemy przyjąć lub nawet odrzucić to wezwanie do nawiązania relacji.

Bóg wzywa nas po imieniu

Fragment listu św. Pawła ukazuje nam, że wszyscy jesteśmy wezwani, każdy z nas jest znany i wezwany przez Boga Ojca:

„On nas wybawił i wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami. Ukazana zaś została ona teraz przez pojawienie się naszego Zbawiciela, Chrystusa Jezusa, który przezwyciężył śmierć, a na życie i nieśmiertelność rzucił światło przez Ewangelię” (2 Tm 1, 9-10)

Bóg wezwał nas, zanim zaczął się czas. Ludzie zwracają się do nas po imieniu nadanym nam przez naszych rodziców. Sam Bóg wzywa nas tym imieniem.

Kiedy czytamy Biblię, przy różnych okazjach, jest oczywiste, że Bóg nieustannie, na różne sposoby, wzywa mężczyzn i kobiety do nawiązania z Nim relacji i zaproszenia Go do swojego życia.

Dzisiaj Ojciec wzywa nas do pójścia za Jezusem, ponieważ przez Niego otrzymujemy życie, w którym śmierć została pokonana przez Chrystusa; życie, które mimo wszelkich trudności jest wartościowe, ponieważ prowadzi do życia wiecznego. Dzięki sile pochodzącej od Ducha Świętego możemy odpowiedzieć na Boże powołanie, które jest wyjątkowe dla każdego z nas.

Małżeństwo jest odpowiedzią na wezwanie

Poprzez sakrament małżeństwa mąż i żona odpowiadają na wezwanie, które skierował do nich Bóg. To powołanie wymaga kochania tak, jak On kocha.

Jednakże „tak” wypowiedziane w dniu ślubu przez pannę młodą i pana młodego zderzają się każdego dnia z wysiłkiem miłości siebie nawzajem pomimo całej ich kruchości i słabości. Oznacza to, że wezwanie do Miłości może być podtrzymywane tylko dzięki łasce Chrystusa. Wymaga to od małżonków nieustannego przyjmowania tej łaski, która codziennie otrzymywana pozwala im stopniowo uczyć się, z nieustanną wytrwałością i pokorną cierpliwością, kochać się nawzajem i kochać tak, jak kocha Jezus.

Pocieszająca jest świadomość, że pomimo normalnych problemów i nieuniknionych chwil trudności, obecność Chrystusa pozostaje podstawowym wsparciem i niezrównaną pociechą. Jego głos, przekazywany przez Słowo, nigdy nie przestaje wzywać, pocieszać i dodawać odwagi w kontynuowaniu wspólnej drogi.

Zastanówmy się

Czasami Boże wezwanie nie odpowiada naszym pragnieniom, naszym myślom, temu, co wydaje się nam słuszne. Prorok Izajasz mówi nam:

„Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko!

Bo myśli moje nie są myślami waszymi

ani wasze drogi moimi drogami.” (por. Iz 55,6-8)

• czy zastanawialiśmy się, jakie było dla nas Boże wezwanie, kiedy dorastaliśmy.

• czy byliśmy świadomi, że małżeństwo oznacza odpowiadanie na Boże wezwanie?

Małżeństwo jest powołaniem, wezwaniem Boga, aby stać się sakramentem, a zatem obrazem (niedoskonałym, ale rzeczywistym) Jego miłości.

• Kiedy słyszymy wołanie w naszych sercach, jak możemy stwierdzić, czy rzeczywiście pochodzi ono od Boga?

• Zastanówmy się nad znaczeniem rozeznania w obliczu wyborów życiowych, ale także nad małymi wezwaniami, które Bóg kieruje do nas każdego dnia.

Modlitwa

Miłość rodzinna: powołanie i droga do świętości

Ojcze Niebieski,
Przychodzimy do Ciebie
aby Cię uwielbiać i dziękować Tobie
za wielki dar, jakim jest rodzina.

Modlimy się do Ciebie za wszystkie rodziny uświęcone sakramentem małżeństwa.
Niech każdego dnia odkrywają na nowo łaskę, którą otrzymały,
i jako małe Kościoły domowe,
będą zdolne do dawania świadectwa o Twojej obecności
i o miłości, jaką Chrystus miłuje Kościół.

Modlimy się do Ciebie za wszystkie rodziny
doświadczające trudności i cierpienia
z powodu choroby lub okoliczności, które jedynie Ty znasz.
Wspieraj je i uświadamiaj im
drogę do świętości, na którą je powołujesz,
aby mogły doświadczyć Twojego nieskończonego miłosierdzia
i znaleźć nowe sposoby wzrastania w miłości.

Modlimy się do Ciebie za dzieci i młodzież:
niech spotkają Ciebie
i z radością odpowiedzą na powołanie, jakie dla nich zaplanowałeś;
Modlimy się za rodziców i dziadków:
Niech będą świadomi, że są znakami ojcostwa i macierzyństwa Boga
troszcząc się o dzieci, które – ciałem i duchem,
im powierzasz;
oraz znakami doświadczenia braterstwa,
jakie rodzina może dać światu.

Panie, spraw, aby każda rodzina
mogła przeżywać swoje specyficzne powołanie do świętości w Kościele
jako wezwanie do stawania się uczniami misjonarzami,
w służbie życia i pokoju,
w jedności z naszymi kapłanami, zakonnikami i wszystkimi powołaniami w Kościele.

Pobłogosław Światowe Spotkanie Rodzin. Amen.

(Oficjalna modlitwa w intencji X Światowego Spotkania Rodzin

22-26 czerwca 2022)