Wybrani przez Boga, aby stać się świętymi

Jakie jest powołanie naszej rodziny? Św. Paweł – wezwany przez Pana do dokonania radykalnego przełomu w swoim życiu – (por. Dz 9,1-28) – mógł odpowiedzieć następująco:

«Niech będzie błogosławiony Bóg […] [który] wybrał nas w Nim, przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. W miłości…» (Ef 1,3-4).

Rodzina rodzi się z decyzji mężczyzny i kobiety, aby rozpocząć przeżywanie życia wspólnie razem, wspierane przez łaskę Chrystusa. Kiedy to nastąpi, życie małżeńskie, pełne nowości i nowych wyzwań, z którymi trzeba się zmierzyć, staje się dla małżonków, jak mówi obrzęd małżeństwa, nową drogą do ich uświęcenia, a w konsekwencji uprzywilejowaną drogą do świętości.

W ten sam sposób życie rodzinne, splecione z relacjami czasami skomplikowanymi i relacjami nie zawsze łatwymi, staje się szczególnie odpowiednim i sprzyjającym kontekstem do kontemplacji działania Ducha Bożego, który potrafi nawrócić ludzkie serca, zmienić ich postawy i uczynić członków rodziny zdolnymi do kochania tak, jak kocha Chrystus.

Świętość: wezwanie dla wszystkich

«Ponieważ Ja jestem Pan, Bóg wasz: uświęcajcie się i świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty!» (Kpł 11,44 ).

Papież Franciszek w swojej adhortacji apostolskiej Gaudete et exsultate, trzeciej w swoim pontyfikacie, zachęca każdego do odpowiedzi na własne powołanie do świętości. Bóg nie powołuje wszystkich anonimowo i ogólnie, raczej rozszerza osobiste wezwanie na każdą osobę.

Zastanówmy się nad kilkoma refleksjami, w których Ojciec Święty wyraźnie wzywa, aby nie lękać się przyjęcia osobistego powołania do świętości.

«Lubię dostrzegać świętość […] w Ludzie Bożym […]: w rodzicach, którzy z wielką miłością pomagają dorastać swoim dzieciom, w mężczyznach i kobietach pracujących, by zarobić na chleb, w osobach chorych […]. Jest to często „świętość z sąsiedztwa”, świętość osób, które żyją blisko nas i są odblaskiem obecności Boga, albo, by użyć innego wyrażenia, są „klasą średnią świętości”» (Gaudete et Exsultate 7).

«wszyscy wierni, bez względu na ich sytuację życiową i stan, są powołani przez Pana – każdy na swój sposób – do tej doskonałej świętości, przez którą sam Ojciec jest doskonały» (Gaudete et Exsultate 10).

«Ważne jest, aby każdy wierzący rozpoznał swoją własną drogę, aby wydobył z siebie to, co najlepsze, najbardziej osobiste dary, które Bóg umieścił w jego sercu (por. 1 Kor 12, 7) zamiast beznadziejnie próbować naśladować coś, co nie jest dla nich przeznaczone» (Gaudete et Exsultate 11).

«Aby być świętymi, nie trzeba być biskupami, kapłanami, zakonnikami ani zakonnicami. Często mamy pokusę, aby sądzić, że świętość jest zarezerwowana tylko dla tych, którzy mają możliwość oddalenia się od zwykłych zajęć, aby poświęcać wiele czasu modlitwie. Ale tak nie jest. Wszyscy jesteśmy powołani, by być świętymi, żyjąc z miłością i dając swe świadectwo w codziennych zajęciach, tam, gdzie każdy się znajduje [….] Jesteś żonaty albo jesteś mężatką? Bądź świętym, kochając i troszcząc się o męża lub żonę, jak Chrystus o Kościół. Jesteś pracownikiem? Bądź świętym wypełniając uczciwie i kompetentnie twoją pracę w służbie braciom. Jesteś rodzicem, babcią lub dziadkiem? Bądź świętym, cierpliwie ucząc dzieci naśladowania Jezusa» (Gaudete et Exsultate 14).

«Ta świętość, do której wzywa cię Pan, będzie wzrastała przez małe gesty» (Gaudete et Exsultate 16).

«Abyś umiał rozpoznać, jakie jest to słowo, to orędzie Jezusa, które Bóg chce powiedzieć światu poprzez twoje życie. […] Pan ją dopełni również pośród twych błędów i złych chwil, pod warunkiem, że […] będziesz otwarty na Jego nadprzyrodzone działanie, które oczyszcza i oświeca.» (Gaudete et Exsultate 24).

Zarówno w odległej przeszłości, jak i w czasach bliższych, można znaleźć dzieci, nastolatków, młodych ludzi, wdowców i małżeństwa, które mogą wskazać nam drogę do świętości dla każdego wieku i stanu życia: pomyślmy na przykład: o małej Laurze Vicuña, która została świętą w wieku dwunastu lat, młodym Pier Giorgio Frassati, czy świętych rodziców Teresy z Lisieux.

Ta idea świętego z sąsiedztwa pasuje do nas, jest nam bardzo bliska, możemy się do niej odnieść.

Może nawet uda nam się spotkać któregoś z nich?

Pomyślmy

• Stać się świętym „każdy na swój sposób”: to Boże wezwanie do stania się najlepszą wersją nas samych. Jakie szczególne dary dał mi Bóg?

• Bóg „prowadzi nas do świętości”: kiedy czułem się prowadzony na tej drodze do świętości?

• Czy zdarzyły się jakieś wydarzenia, spotkania lub okazje, które rozwinęły mnie lub rozwinęły moją rodzinę?

Każdy człowiek może, poprzez jego i jej życie, przekazać światu szczególne przesłanie, które Pan powierza jemu lub jej.

• Pomyślmy o tych ostatnich dniach: jakich „posłańców” Pana spotkaliśmy.

• Pomyśl o kimś, z kim spędzasz czas: jakie przesłanie daje mi Bóg przez tę osobę?

Modlitwa

Miłość rodzinna: powołanie i droga do świętości

Ojcze Niebieski,
Przychodzimy do Ciebie
aby Cię uwielbiać i dziękować Tobie
za wielki dar, jakim jest rodzina.

Modlimy się do Ciebie za wszystkie rodziny uświęcone sakramentem małżeństwa.
Niech każdego dnia odkrywają na nowo łaskę, którą otrzymały,
i jako małe Kościoły domowe,
będą zdolne do dawania świadectwa o Twojej obecności
i o miłości, jaką Chrystus miłuje Kościół.

Modlimy się do Ciebie za wszystkie rodziny
doświadczające trudności i cierpienia
z powodu choroby lub okoliczności, które jedynie Ty znasz.
Wspieraj je i uświadamiaj im
drogę do świętości, na którą je powołujesz,
aby mogły doświadczyć Twojego nieskończonego miłosierdzia
i znaleźć nowe sposoby wzrastania w miłości.

Modlimy się do Ciebie za dzieci i młodzież:
niech spotkają Ciebie
i z radością odpowiedzą na powołanie, jakie dla nich zaplanowałeś;
Modlimy się za rodziców i dziadków:
Niech będą świadomi, że są znakami ojcostwa i macierzyństwa Boga
troszcząc się o dzieci, które – ciałem i duchem,
im powierzasz;
oraz znakami doświadczenia braterstwa,
jakie rodzina może dać światu.

Panie, spraw, aby każda rodzina
mogła przeżywać swoje specyficzne powołanie do świętości w Kościele
jako wezwanie do stawania się uczniami misjonarzami,
w służbie życia i pokoju,
w jedności z naszymi kapłanami, zakonnikami i wszystkimi powołaniami w Kościele.

Pobłogosław Światowe Spotkanie Rodzin. Amen.

(Oficjalna modlitwa w intencji X Światowego Spotkania Rodzin 22-26 czerwca 2022)